Dyskopatie często występują też w odcinku szyjnym.

Dyskopatia – jej objawy, przyczyny oraz leczenie

Jedną z przyczyn bólu kręgosłupa może okazać się dyskopatia występująca z uciskiem korzenia. W jaki sposób objawia się ona, jakie ma przyczyny oraz jak ją leczyć?

Czym jest dyskopatia?

Dyskopatia to schorzenie kręgosłupa, przy którym dochodzi do uszkodzenia krążków międzykręgowych, nazywanych dyskami — sprężystych elementów leżących pomiędzy strukturami kostnymi kręgosłupa. Ich zadaniem jest ułatwianie zakresu jego ruchów i ich amortyzacja. Utrata właściwości krążków międzykręgowych może być przyczyną wysuwania się ich spomiędzy kręgów i tworzenia przepukliny powodującej bolesny ucisk korzeni nerwowych i rdzenia kręgowego. Z czasem proces ten powoduje powolną degenerację pierścienia włóknistego i uwypuklenia jądra miażdżystego dysku co często wywołuje ucisk i zaburzenie funkcji okolicznych struktur nerwowych. Proces ten zazwyczaj rozłożony jest w czasie, Następują w nim pewne stadia i określone dolegliwości. Jedną z nich jest nagły incydent bólowy, określany często jako „wypadnięcie” dysku. Dyskopatia – przyczyny jej powstawania. Przyczyn powstawania dyskopatii może być wiele. Do najczęstszych należy upośledzenie procesów przemiany materii w tkance dyskowej oraz zbyt duży nacisk na krążki międzykręgowe. Do uszkodzenia struktur krążków międzykręgowych dochodzi z powodu m.in.:

  • czynników genetycznych
  • urazów kręgosłupa,
  • wad postawy,
  • siedzącego trybu życia,
  • pracy fizycznej obciążającej kręgosłup,
  • otyłości,
  • niewłaściwej techniki podnoszenia i dźwigania,
  • intensywnej aktywności fizycznej bez odpowiedniego przygotowania,
  • kontuzji
  • zaawansowanego wieku.
  • Dyskopatia to choroba krążków kręgosłupa.

    Dyskopatia – rodzaje schorzenia

    • Z bólem i objawami uszkodzenia korzenia;
    • Z bólem i bez objawów uszkodzenia korzenia;
    • Bez bólu, ale z objawami uszkodzenia korzenia;
    • Bez bólu i bez objawów uszkodzenia, ale w badaniach radiologicznych widoczny jest ucisk na korzeń.

    Dyskopatie dzieli się także ze względu na stopień zaawansowania:

    • W okresie I występują ostre dolegliwości bólowe, bez zmian w badaniach radiologicznych.
    • Okres II to powstanie stanu zapalnego i zmian strukturalnych.
    • W III okresie  ból przewlekły występuje wraz z nadmiernie sztywnym kręgosłupem i zmianami zwyrodnieniowymi.

    Objawy występujące przy dyskopatii

    Ból nie zawsze występuje w przebiegu dyskopatii, lecz gdy pojawia się, zwykle promieniuje wzdłuż przebiegu nerwu: barku, ręki, pachwiny, pośladka, uda, podudzia lub stopy.Do objawów dyskopatii szyjnej i lędźwiowej należą również zmienione lub osłabione czucie oraz wrażenia mrowienia czy drętwienia, zwane parestezjami na kończynie Poważnym objawem dyskopatii lędźwiowej jest nietrzymanie moczu, a szyjnej – ból głowy. Wystąpienie nagłego, silnego bólu może też świadczyć o pęknięciu pierścienia włóknistego. W większości przypadków samoistnie goi się ono i zabliźnia, a ból zmniejsza się i postęp choroby zostaje chwilowo powstrzymany. Niekiedy jednak dochodzi do wysunięcia się krążka poza jego obręb i pojawienia się objawów neurologicznych takich jak:

    • ból korzeniowy,
    • opadanie stopy,
    • osłabienie siły mięśniowej nogi,
    • zaburzenia czucia, w działaniu zwieraczy.

    Ponadto, gdy dojdzie do wykształcenia skoliozy, czy zniesienia lordozy, ruchomość kręgosłupa może zostać ograniczona.

    Dyskopatia – fizjoterapia i leczenie

    W większości przypadków dyskopatii wystarczające okazuje się leczenie zachowawcze: w postaci farmakoterapii polegającej na stosowaniu leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych oraz szeroko pojmowana fizjoterapia, która obejmuje:

    • terapię ułożeniową,
    • zabiegi takie jak TENS, jonoforeza, laser, pole magnetyczne,
    • terapię manualną,
    • Kinesiotaping
    • ćwiczenia wzmacniające i rozciągające

    Fizjoterapia przy dyskopatii dąży do zredukowanie dolegliwości bólowych, zmniejszenia napięcia mięśniowego i dążenie do balansu mięśniowego pomiędzy antagonistycznymi grupami, a także przywrócenie prawidłowej ruchomości kręgosłupa.W cięższych przypadkach stosuje się zastrzyki nadtwardówkowe podawane w okolicę ucisku nerwu w kręgosłupie, a u 3% pacjentów wskazane jest leczenie operacyjne. Ostateczną decyzję co do leczenia operacyjnego zawsze podejmuje lekarz.

Przewiń do góry