Magnetoterapia to niezwykle popularna metoda stosowana w fizjoterapii, wspomagająca leczenie wielu schorzeń. Łagodzi ona dolegliwości bólowe oraz wpływa na przyspieszenie procesu gojenia. Terapia ta wykorzystywana jest w ortopedii, reumatologii czy chorobach wewnętrznych. Oddziaływanie pola magnetycznego powoduje przenikanie przez organizm, wpływając na zmianę funkcji biologicznych tkanek, która doprowadza do mobilizacji procesów regeneracyjnych i odpornościowych organizmu.
Co to jest magnetoterapia?
Magnetoterapia to najczęściej wykorzystywany zabieg z zakresu fizykoterapii będący elementem rehabilitacji. Polega ona na oddziaływaniu pola magnetycznego o niewielkiej częstotliwości, które ma działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne, a także przyspieszające metabolizm. Wytwarza się je albo poprzez zastosowanie magnesów, i specjalnych urządzeń. Istotą terapii jest ekspozycja ciała lub jego części w polu magnetycznym, które przenika przez ciało wpływając na struktury błon komórkowych. W wyniku tego działania do komórek dostaje się większa ilość tlenu i substancji odżywczych.
W jaki sposób przebiega magnetoterapia?
Leczenie polem magnetycznym polega na podawaniu pacjentowi impulsów w trzech zakresach częstotliwości i natężenia. Pacjentom z ostrymi stanami zapalnymi zaleca się Od 1 do 5 herców i od 0,5 do 3 militesli. Osobom w leczeniu stanów podostrych podaje się Od 5 do 20 herców i od 3 do 5 militesli, natomiast, pacjenci ze zdiagnozowanymi chorobami przewlekłymi przyjmują od 20 do 59 herców i od 6 do 10 militesli.
W zależności od wskazań i okolicy zabiegowej, do każdego pacjenta dobierany jest indywidualnie kształt impulsu. Może być on prostokątny, trójkątny, czy sinusoidalny. W zależności od potrzeb terapeutycznych używa się impulsów:
- prostokątnych – stosowane są w momencie, kiedy proces chorobowy obejmuje kości;
- trójkątnych – znajdują zastosowanie w leczeniu chrząstki stawowej, więzadeł i ścięgien;
- sinusoidalnych – stosuje się w sytuacjach, kiedy leczenia wymagają mięśnie i nerwy.
Magnetoterapia i jej efekty
Leczenie polem magnetycznym to skuteczna i bezbolesna metoda terapii wielu chorób, schorzeń tkanek miękkich i kości.
Można wyróżnić następujące efekty leczenia polem magnetycznym:
- szybką regenerację zmienionych chorobowo tkanek,
- łagodzenie bólu,
- działanie przeciwzapalne,
- działanie przyśpieszając regenerację komórek,
- zapobieganie obrzękom,
- stymulację wytwarzania kolagenu,
- przyspieszenie zrostu i regeneracji kości,
- poprawę krążenia krwi,
- niwelowanie ubytków tkanki kostnej,
- redukcję napięcia mięśniowego,
- wzmocnienie układu odpornościowego,
- ,działanie przeciwzapalne,
- regeneracja tkanki nerwowej.
Możliwe skutki uboczne
Leczenie polem magnetycznym może spowodować u niektórych pacjentów skutki uboczne takie jak:
- obniżenie ciśnienia krwi,
- spowolnienie czasu reakcji,
- zaburzenie widzenia,
- subiektywne uczucia takie jak mrowienie, drętwienie i ciepłota okolicy poddanej ekspozycji,
- ogólne rozdrażnienie,
- zaburzenia snu,
- zaburzenia koncentracji.
Na co pomaga magnetoterapia?
Leczenie polem magnetycznym ma wiele zastosowań. Dzięki brakowi wzrostu temperatury podczas zabiegu, może być on wykorzystany nawet w okresach zaostrzeń procesów chorobowych. Wśród głównych wskazań do terapii wyróżnia się:
- trudno gojące się rany i oparzenia
- zaburzenia krążenia obwodowego,
- zapalenie nerwów,
- zaburzenia procesów przemiany materii,
- zapalenie oskrzeli i zatok obocznych nosa,
- zapalenie stawów i tkanek okołostawowych,
- stany pourazowe.
- osteoporozy,
- urazy, owrzodzenia i trudno gojące się rany,
- schorzenia neurologiczne np. stwardnienie rozsiane,
- zespół Sudecka,
- stany zapalne dróg rodnych, takie jak zapalenie jajników,
- migreny
- okresy rekonwalescencji po niektórych zabiegach operacyjnych (np. po wszczepieniu endoprotezy),
- spastyczność,
- migrena,
- niepłodność,
- choroba Crohna,
- wrzody żołądka w fazie przewlekłej,
- rozrost prostaty,
Przeciwwskazania do stosowania magnetoterapii
Stanami chorobowymi, w których nie należy wykonywać zabiegów magnetoterapii są:
- ciąża,
- choroba nowotworowa,
- gruźlica płuc,
- młodzieńcza cukrzyca,
- tyreotoksykoza,
- krwawienia z przewodu pokarmowego,
- ciężkie infekcje pochodzenia wirusowego, bakteryjnego i grzybiczego,
- elektroniczne implanty (np. rozrusznik serca),
- choroby zakaźne,
- krwawienia (miesiączka),
- chorobę Burgera,
- poważne schorzenia układu sercowo–naczyniowego.
