W dolegliwościach związanych z układem ruchu pomoc przynosi zarówno osteopatia, jak i fizjoterapia. Stanowią one bowiem system diagnostyki i leczenia wielu schorzeń. Należą one do nieinwazyjnych terapii, których celem jest poprawa funkcjonowania wszystkich układów organizmu. Obie metody opierają się na wiedzy medycznej, znajomości anatomii i fizjologii człowieka i mogą stanowić uzupełnienie leczenia farmakologicznego czy operacyjnego. Co różni zatem osteopatę od fizjoterapeuty?
Czym zajmuje się fizjoterapeuta?
Fizjoterapia to nauka medyczna o utrzymywaniu, rozwijaniu oraz przywracaniu sprawności ruchowej człowieka. Zajmuje się ona m.in. wyeliminowaniem bólu i poprawą zdolności fizycznych po wypadkach oraz w razie, dolegliwości bólowych, np. kręgosłupa, kolan czy łokci.
Osoby zajmujące się fizjoterapią muszą mieć ukończone 5-letnie studia magisterskie, dzięki czemu mogą one samodzielnie diagnozować i leczyć pacjentów.zajmować się np. rehabilitacją sportowców, wspierać ludzi po wypadkach, czy też leczyć bóle mięśni, stawów oraz wady postawy za pomocą metod takich jak:
- masaż;
- laseroterapia;
- lecznicza kąpiel;
- gimnastyka lecznicza;
- elektroterapia;
- ultradźwięki.
W ramach leczenia fizjoterapeuta dobiera odpowiedni program rehabilitacji, dostosowany do specyficznych potrzeb organizmu. Najczęściej do gabinetów fizjoterapeutycznych trafiają osoby:
- z uszkodzeniami neurologicznymi,
- po udarze,
- z chorobami przewlekłymi;
- z osteoporozą,
- po urazach,
- po operacjach,
- z bólami,
- z uszkodzonymi stawami lub połamanymi kośćmi,
- z wadami postawy.
Jakie są zadania osteopaty?
Osteopatia bazuje na terapii manualnej i koncentruje się na holistycznym podejściu do pacjenta, Aby zdobyć kwalifikacje osteopaty, trzeba być już lekarzem medycyny lub fizjoterapeutą, po czym należy ukończyć 5-letnie studia osteopatyczne i zdać egzamin kliniczny.
Osteopata może wdrożyć w procesie leczenia takie techniki jak:
- technika energetyzacji mięśni;
- terapia punktów spustowych;
- terapia czaszkowo-krzyżowa;
- technika równoważenia napięć więzadłowych.
Osteopata jest wyposażony w wiedzę z zakresu m.in. anatomii, fizjologii czy biomechaniki, co pozwala mu wyczuć nieprawidłowości za pomocą dotyku. Osteopatia koncentruje się głównie na wewnętrznym działaniu mięśni, stawów, szkieletu, nerwów, tkanki i narządów wewnętrznych jako całości. Jej twórcą jest amerykański lekarz Andrew Taylor Still, Wykorzystuje ona trzy podstawowe narzędzia diagnostyczne: wzrok, słuch i czucie. Są w niej stosowane nieinwazyjne techniki manualne, do których należy:masaż głęboki, manipulacja, trakcja i inne. Osteopatia nie bazuje na lekach, a dolegliwości pacjentów nie są przez tę metodę wyciszane, ale eliminowane.
Celem osteopatii jest przede wszystkim zapobieganie pogłębianiu się problemu. Bazuje ona na naturalnej zdolności organizmu do samoleczenia się, Leczenie skupia się również na zredukowaniu ryzyka przyszłych kontuzji i wpłynąć nam m.in.:
- większą ruchomość stawów;
- wzmożoną wytrzymałość kończyn na urazy mechaniczne;
- ogólne rozluźnienie organizmu i zredukowanie napięcia.
Fizjoterapia i osteopatia — jakie są między nimi podobieństwa i różnice?
Zarówno osteopatia, jak i fizjoterapia bazują na udokumentowanej wiedzy medycznej. Różnice pomiędzy nimi uwidaczniają się w sposobie rozwiązania problemu, z którym pojawia się pacjent. W inny sposób bowiem przebiega myślenie fizjoterapeuty oraz osteopaty i odmienne będzie u nich podejście do zaistniałego problemu medycznego. Na przykład w przypadku pacjenta z urazem stawu kolanowego fizjoterapeuta zbada jakie struktury w układzie kostno-mięśniowym zostały uszkodzone i poszuka metody na zmniejszenie uszkodzeń i przywrócenie utraconej funkcji. Natomiast osteopata nie będzie działać tylko bezpośrednio z uszkodzonymi strukturami w obrębie układu mięśniowo-szkieletowego. Zajmie się również poprawą ukrwienia przepływu limfy, a stosowane przez niego techniki wpłyną również na układ nerwowy w celu wyciszenia splotu w okolicy urazu i usunięcia traumy w obrębie tkanek.
Osteopaci patrzą na pacjenta w sposób całościowy, zwracając uwagę na współpracę wszystkich układów naszego organizmu zarówno w sferze cielesnej, jak i emocjonalną. Natomiast fizjoterapeuci nie opierają w tak znacznym stopniu swojej pracy na rozwiązaniu problemów emocjonalnych.
Fizjoterapia i osteopatia – metody leczenia
Fizjoterapia: Leczenie w fizjoterapii często obejmuje programy ćwiczeń, które mają na celu wzmocnienie konkretnych mięśni, poprawę stabilizacji oraz zwiększenie elastyczności. Fizjoterapeuci mogą także korzystać z różnorodnych urządzeń fizykalnych, takich jak lasery, ultradźwięki czy elektroterapia, aby wspomagać procesy regeneracyjne w tkankach.
Osteopatia: W osteopatii duży nacisk kładzie się na manipulacje kręgosłupa oraz innych stawów, które mają na celu przywrócenie równowagi w ciele. Osteopaci stosują techniki manipulacyjne, które mają na celu poprawę przepływu krwi i limfy, co wspiera naturalne procesy regeneracyjne ciała.
Podsumowanie
Fizjoterapia i osteopatia to dwie komplementarne dziedziny, które mają na celu poprawę zdrowia i jakości życia pacjentów poprzez różnorodne podejścia do leczenia schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego. Fizjoterapia skupia się na mechanicznym i funkcjonalnym aspekcie leczenia, często stosując narzędzia diagnostyki obrazowej i programy ćwiczeń. Osteopatia natomiast opiera się na filozofii holistycznej, z naciskiem na manipulacje manualne i wspieranie naturalnych procesów regeneracyjnych ciała.
Oba podejścia mają swoje unikalne zalety i mogą być stosowane komplementarnie, w zależności od potrzeb pacjenta. Ważne jest, aby pacjent, wybierając odpowiednią formę terapii, konsultował się z wykwalifikowanym specjalistą, który pomoże dostosować plan leczenia do jego indywidualnych potrzeb.
