Masaż tajski od wieków zalecany jest na wiele różnych schorzeń

Masaż tajski – jego historia i działanie

Masaż tajski nazywany jest również jogą pasywną, jogą dla leniwych, czy joga tajską. Stanowi on połączenie pasywnej jogi oraz fizjoterapii.  Najlepszą szkołą wykonywania tego masażu jest Królewska Akademia Masażu, działająca w mieście Chiang Mai. Na czym polega więc masaż tajski i komu jest on szczególnie polecany?

Co to jest masaż tajski?

Na Bliskim Wschodzie, masaż tajski nazywano masażem tradycyjnym lub świętym i stosowano od około 2 tysięcy lat.  Tajowie określają go jako „nuat phaen boran”, czyli„starożytny klasyczny masaż”. Podobno opracował go około 500 r. p.n.e. Shivago Komarpaj – lekarz Siddharthy Gautamy, czyli Buddy. Początkowo masaż ten był  zarezerwowany wyłącznie dla rodziny królewskiej, później dopiero dla zwykłych obywateli. Również dawni tajlandzcy wojownicy po bitwach  leczyli się różnymi odmianami masaży tajskich. Masażyści zachodni uważają tajski masaż jako połączenie biernej jogi oraz fizjoterapii.

Jest to jeden z typów masażu głębokiego polegającego na uciskaniu różnych punktów na ciele zwanych meridianami, czyli korytarzami energetycznymi, którymi powietrze wędruje w ciele człowieka, a także na rozciąganiu m.in. mięśni osoby masowanej. Sesja takiego masażu trwa od kilkudziesięciu minut do dwóch godzin i odbywa się ona na materacu. Masażysta używa dłoni, palców, łokci, przedramion, stóp oraz kolan. Układa on osobę masowaną jest w różnych pozycjach, zaczerpniętych z asan jogi, czyli na:

  • plecach,
  • brzuchu,
  • boku,
  • siedząco,
  • w pozycji odwróconej.

Rodzaje masaży tajskich

Istnieje około 80 rodzajów masażu tajskiego stąd techniki stosowane przez masażystów tajskich mogą się od siebie różnić. Dzisiejszy sposób wykonywania tego masażu jest wynikiem syntezy, której dokonano w XIX w. i objęła ona różne techniki jego wykonywania praktykowane w różnych częściach Królestwa Tajlandii. Klasyczny masaż tajski obejmuje całe ciało, rozpoczyna się od brzucha i kieruje się w stronę ust. Następnie masażysta masuje także stopy i uszy. Odbywa się on zawsze w kameralnej atmosferze, przy przygaszonym świetle i delikatnych zapachowych świeczkach, czasem przy akompaniamencie cichej i spokojnej muzyki orientalnej.

Popularna, jest odmiana masażu tajskiego wykorzystującego podgrzewane stemple, czyli bawełniane woreczki wypełnione ziołami w zależności od potrzeb: mogą być one przeciwzapalne, przeciwbólowe, antyseptyczne i odprężające czy łagodzące stres.

Występuje też olejkowy masaż tajski i jest on połączeniem akupresury i aromaterapii z masażem ajurwedyjskim.

Inną odmianą jest masaż tajski stóp polegający na masowaniu podeszwy stopy, krawędzi, palców, kolana, kostki i łydki, zwany refleksologią.

Z kolei masaż tajski ramion, pleców i głowy pomaga wyeliminować pourazowe oraz chroniczne bóle kręgosłupa. Zwalcza on również napięcie w okolicach ramion i szyi, łagodzi bóle głowy, a także wspomaga mikrokrążenie jej skóry stymulując wzrost włosów.

Zalety masażu tajskiego znane są od lat.

Dla kogo jest masaż tajski?

Masaże tajskie lekarze zalecają:

  • osobom cierpiącym na depresję,
  • będącym w długotrwałym stresie,
  • pracującym w miejscach źle wpływających na ich zdrowie psychiczne i fizyczne,
  • chronicznie zmęczonym oraz narzekającym na brak energii,
  • chcącym przyspieszyć przemianę materii.

Pomogą one  skutecznie  w zniwelowaniu:

  • przykurczy mięśni,
  • przykurczy ścięgien.
  • bólu pleców,
  • bólu migrenowego,
  • zaburzeń tkanek miękkich,
  • stanów zapalnych organizmu,
  • bólu stawów.

Masaże te wspierają odporność i działają odtruwająco, wzmacniając pracę układu mięśniowo-stawowego, krwionośnego, limfatycznego, trawiennego oraz hormonalnego, a także głęboko odprężają, powodując przypływ sił witalnych.

Jakie są przeciwwskazania do masażu tajskiego?

Lekarze nie zalecają tradycyjnego masażu tajskiego  m.in.

  • kobietom ciężarnym,
  • osobom z ostrymi stanami zapalnymi i chorobami zakaźnymi,
  • z gorączką,
  • cierpiącym na z krwotoki, tętniaki i wady serca,
  • chorym na osteoporozę, zapalenie żył i schorzenia skórne,
  • po niedawnych złamaniach kości,
  • chorych na nowotwór albo miażdżycę.
Przewiń do góry