Terapia czaszkowo-krzyżowa, zwana także terapią cranio-sacralną, należy do kategorii alternatywnych metod leczenia. Stosują ją głównie specjaliści z dziedziny osteopatii i fizjoterapii. W celu poprawy komfortu życia pacjentów. Pacjenci zgłaszają się zazwyczaj z uciążliwymi objawami bólu głowy, bólu szyi, fibromialgii oraz problemów o charakterze psychicznym. Jednak pomimo licznych zwolenników, ta forma terapii nie została jak dotąd potwierdzona w badaniach naukowych.
Na czym polega terapia czaszkowo-krzyżowa?
Amerykański lekarz osteopata John Upledger zaistniał jako ważna postać w promowaniu nowoczesnego podejścia do terapii kraniosakralnej. Gdzie zakładał istnienie cyklu produkcji i absorpcji płynu mózgowo-rdzeniowego oraz jego wpływ na funkcjonowanie różnych tkanek w organizmie. John Upledger pracował z unikalnymi rytmami różnych układów w organizmie w celu identyfikacji i leczenia korzeniowych problemów.
Terapia czaszkowo-krzyżowa bazuje na przekonaniu o istnieniu ograniczeń ruchowych w szwach czaszkowych. Te mogą negatywnie wpływać na przekazywanie rytmicznych impulsów przez płyn kraniosakralny od czaszki do kości krzyżowej. Wszystkie struktury w kontakcie z tym płynem, włączając w to mózg, rdzeń kręgowy i jego otaczające błony, są uważane za integralną część tego systemu i potencjalnie mogą być przez niego dotknięte. Ponadto, inne struktury w organizmie mogą być dotknięte poprzez połączenia z obwodowym układem nerwowym lub poprzez ruch mięśniowo-szkieletowy.
Procedury terapii kraniosakralnej obejmują delikatne trzymanie głowy i kości krzyżowej oraz subtelne manipulacje. Jest to forma terapii charakteryzująca się niewielkimi interwencjami, gdzie praktycy wierzą, że nawet minimalny nacisk o sile 5-20 g może przynieść znaczące korzyści poprzez regulację ciśnienia i cyrkulację płynu mózgowo-rdzeniowego.
Jak przemieszcza się płyn mózgowo-rdzeniowy?
Zwolennicy opisywanej terapii uważają, że istnieje pulsujący rytmu przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego. Jest on niezależny od cyklu oddechowego i można ocenić go palpacyjnie na strukturach, przez które przepływa. Różne źródła podają różne częstotliwości rozszerzania i zwężania się kości czaszki w tempie od 6-12 do 10-14 na minutę. Zdolność oceny rytmu płynu mózgowo-rdzeniowego i potencjalnych zakłóceń w jego przepływie stanowi fundament diagnostyki w terapii czaszkowo-krzyżowej. Jednakże według badań, ten rytm nie jest możliwy do jednoznacznego zbadania.
Istnieją wskazówki sugerujące możliwość ruchu między kośćmi czaszki u dorosłych ludzi, jednak brak jest dowodów na to, że manualna manipulacja może wpłynąć na ruch tych kości względem siebie. Badanie na zwierzętach symulujące terapię kraniosakralną wykazało, że nacisk o sile 5-20 g na kości czaszki nie ma wpływu ani na przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego, ani na ruchomość kości w czaszce. Stąd można wysnuć wniosek, że jest to mało prawdopodobne także w przypadku ludzkiej czaszki dorosłego osobnika.
Terapia czaszkowo-krzyżowa a korzyści
Pobudzenie zmysłów posiada niezwykłe właściwości lecznicze. Dostarcza ulgi i uspokojenia. Potrzebujemy kontaktu fizycznego, aby nasz system nerwowy mógł prawidłowo się rozwijać. Dotyk wspiera proces wzrostu, zdrowia i ogólnego samopoczucia. Podobnie jak podczas masażu, podczas terapii czaszkowo-krzyżowej organizm przenoszony jest w stan głębokiego odprężenia. Dla osób cierpiących na stres lub zmęczonych, może to być miłe chwile wytchnienia. Może to być dla kogoś metoda na złagodzenie napięcia i stresu.
